"وقتی کوچک بودیم"...
قلبمان در چهرهمان بود، نگاهمان خود دریایی از حرف بود، بیآنکه لبی گشوده شود.
رفاقتها بیرنگ، به زلالیِ اشکهایِ بزرگسالیمان که به حسرتِ دورانِ ملکوتیِ کودکی چو نسیمی سرگردان رویِ گونههایمان جاریست.
"فدایِ رفاقتِ صادقانه"...
داریوش دولتشاهی